Dr Diedrich jest człowiekiem wiarygodnym
- rozmowa z p. Tomaszem Nierzwickim,
aplikantem radcowskim w kancelarii "Kacprzak" z Gdańska.

Jaromir Śpiołek: Panie Tomaszu, jak Pan nas znalazł?
Tomasz Nierzwicki: O pomyśle dr Diedricha dowiedziałem się z artykułu Lecha Szymczaka z www.gby.pl, natomiast o "Głosie Lipnickim" z Waszej strony internetowej - www.gloslipnicki.ovh.org, która zasługuje na uznanie ze względu na profesjonalny sposób prowadzenia.
J.Ś.: Co może Pan powiedzieć naszym Czytelnikom o głównym pomysłodawcy Europejskiego Instytutu Prawa, dr Diedrichu?
T.N.: Pana dr Petera Diedricha poznałem w Berlinie w 2007 roku. Zaproponował mi wtedy staż w kancelarii prawniczej, której klientami są m.in. SONY, MTV, Disney. Dr Diedrich skierował tę propozycję do mnie, bo wychowywałem się w Bytowie, a moi dziadkowie mieszkali w Wojsku.
          Dr Diedrich pragnie inwestować na Gochach, bo jest z tą ziemią emocjonalnie związany. Być może lokalni patrioci nie zgodzą się ze mną, ale turyści z zewnątrz wiedzą, że są w Polsce strony, które pięknem krajobrazu dorównują okolicom Lipnicy. Zasadnicza różnica leży jednak w tym, że nie każda gmina ma swojego "Diedricha" i nie każda może wykorzystać swój potencjał środowiskowy. Władze gminy powinny się cieszyć, że zachodni inwestor ma swoje korzenie właśnie w tej części Kaszub.
J.Ś.: Dr Diedrich zamierza wybudować u nas Europejski Instytut Prawa jako miejsce spotkań prawników z Polski i Niemiec, a docelowo z całej Europy. Jaka jest Pańska opinia o tym przedsięwzięciu?
T.N.: Europejski Instytut Prawa to przedsięwzięcie, które w przyszłości przyniesie wiele korzyści nie tylko dla gminy Lipnica, ale dla całego Pomorza Gdańskiego. O Gochach będzie się dobrze mówiło w całej Europie. Dr Dietrich oferuje Lipnicy szanse wybicia się spośród innych gmin wiejskich w Polsce oraz daje szansę uzyskania rangi ośrodka, który będzie dobrze kojarzony nie tylko w środowisku prawników polskich i zagranicznych, ale także wśród europejskich tłumaczy i ludzi nauki. Cele i działania Instytutu stawiają go na poziomie takich naukowych ostoi jak Kolegium Europejskie w Natolinie czy Centrum Adama Smitha w Warszawie.
J.Ś.: Władze gminy i niektórzy mieszkańcy, jak można przeczytać w prasie, bardzo ostrożnie, a nawet podejrzliwie odnoszą się do tego pomysłu. Czy te obawy są racjonalnie uzasadnione?
T.N.: Instytut ma funkcjonować z pożytkiem dla całej gminy. Ta inwestycja nie ma tych ciemnych stron, które kryją budowy kolejnych kopalń. Koncepcja uruchamiania następnych żwirowni jest bowiem krótkowzroczna chociażby dlatego, że skutkiem ich eksploatacji jest dewastacja środowiska. Nieodwracalne przekształcenie krajobrazu, zniszczenie lasów i jezior oraz spadek liczby turystów to koszt, którego nie ponosi kopalnia żwiru, lecz bezpośrednio mieszkańcy.

          Można się zastanawiać, czy miejsca pracy dla ok. 30-40 osób to dużo czy mało. Odróżnić jednak trzeba pracowników Instytutu od jego gości, bo tych będzie nieporównywalnie więcej. Ci, którzy zastanawiają się nad sensem powstania Instytutu powinni zauważyć, że ten ośrodek ma być miejscem spotkań prawników i tłumaczy, z reguły osób zamożnych, którzy będą nabywcami lokalnych towarów i usług (np. produktu regionalnego).
J.Ś.: Panie Tomaszu, bardzo dziękuję za rozmowę. Pańskie odpowiedzi przyczynią się na pewno do pełniejszego doinformowania lipnickiego społeczeństwa o pomyśle dr Diedricha. Pańskie uwagi są o tyle cenne, że zna Pan dr Diedricha osobiście i wie Pan jak jest konsekwentny...
T.N.: Skoro dr Diedrich wystąpił przed wójtem i radnymi gminy Lipnica z prezentacją dotyczącą wybudowania Instytutu, to pewną jest sprawą, że inwestycja ruszy niebawem. Otwarta natomiast jest kwestia gdzie to wielkie przedsięwzięcie będzie realizowane. Wójt gminy odrzucając ofertę 35 milionów euro (na początek) musi w pełni uzmysłowić sobie, że gorzkie skutki takiej decyzji nie dotkną inwestora, gdyż ten urzeczywistni swój projekt z powodzeniem w innej gminie, ale odczują je przede wszystkim zwykli mieszkańcy gminy Lipnica, dla których zostanie bezpowrotnie zamknięta szansa szybkiego rozwoju ich rodzinnych stron.
J.Ś.: Bardzo dziękuję za rozmowę.
T.N.: Również dziękuję i życzę powodzenia.

--> Komentarze na forum